Mijn ingebakken respect voor alle mensen kijkt vreemd op van geweld tegen hulpverleners. Iemand die probeert te helpen is als een god voor mij. De dankbaarheid zit als nog te kauwen melk in een sappig groen weiland. Als ik een sirene hoor of een zwaailicht zie dan buig ik inwendig. Ik heb m'n hele leven al de wens gehad om politieagent te worden. Afgezien van het voordeel dat ik me nooit meer zorgen hoefde te maken of mijn handelen ter goeder trouw was had ik ook altijd de behoefte om te helpen. Opgegroeid met het als kind spelen van goed in het spel tussen goed en kwaad. De keuze voor de held, de helper, de amerikaan, dokter, de superheld, de winnaar was een warme veilige keuze. Als pubers de natuurlijke drang hebben om zich af te zetten tegen hun ouders, opvoeders dan kan ik maar een conlusie trekken over geweld tegen hulpverleners. De staat heeft teveel de ouder uitgehangen. Stop met opvoeden. Laat de crisis z'n werk doen. |
0 Reacties
Laat een antwoord achter. |
Archives
Oktober 2017
Categories |