. . . is niet zo moeilijk. Niet laten leren kost heel wat meer energie. Leren is als muziek maken, 'n boek lezen, fietsen, spelen, sporten, wandelen, genieten van elkaar en van de natuur. Leren is ruimte geven en krijgen om te genieten en te fantaseren. Een school zou de ruimte in je hart kunnen zijn waar alles mogelijk is. Ruimte in je hoofd om leeg te laten. Nu is de school alleen maar asfalt en beton, regels en afspraken, moeten en laten en heel veel wat is maar nooit zal zijn. Er zijn al heel veel volwassen mensen bezig om andere vormen en systemen te verzinnen om kinderen te laten leren. Heel veel mensen met ruimte in hun hart. Alleen dat lege hoofd ontbreekt nog. Maar ook die stap zal binnenkort gezet worden. Hallo, is daar iemand . . . .?
0 Reacties
. . . bij de gratie van wel. Ouder worden is minder erg dan niet meer jong zijn. Arm zijn is lastiger dan niet rijk zijn. Gekozen worden is minder erg dan niet gekozen worden. Het glas is niet half leeg maar wel half vol. Niet is onzin, niets niet. Hoe moeilijk kan het zijn om je niet te bemoeien met alles. Zelfs 'n overtuigde buddhist zal je vertellen om je er niet mee te bemoeien en bemoeit zich er dus mee. De verwarring zit in de woorden en niet in de bedoeling. Als ik tegen mezelf zeg dat ik iets moet doen maar ik doe het niet krijg ik ruzie met mijn emoties. Ik hoor nooit mijn bedoeling wat zeggen. Natuurlijk soms achteraf maar dat is een slap excuus. Ik probeer me steeds voor te nemen om niet te zeggen wat ik denk en niet te bedoelen wat ik doe. Dat eerste lukt aardig maar dat laatste echt nooit. En nooit is voltooide tijd van niet. . . . aandacht. De afstand tussen onderwerp en belanghebbende is minimaal geworden. Door alle sociale media is deze afstand bijna gereduceerd tot nul ware het niet dat dit 'n voorbeeld is van oneindig. De afstand tussen onderwerp en belanghebbende is in een democratie altijd afhankelijk van het compromismodel. Water bij de wijn, gezeik in de marge. Mensen als Geert Wilders en mensen met veel geld leggen zich daar niet bij neer. De banken, Griekenland, PGB, DWDD, MH17, aardgas, Teeven, schaatsen maar vooral boer zoekt vrouw. Populisme als een warme deken over de vrieskou van onze gestructureerde samenleving. Iedereen wil kwijt wat er in zijn of haar gevoel rondzingt. We staan allemaal in de kou en warmen ons aan de aandacht van iets voor iets. Maakt allang niet meer uit wat! . . .is een integraal onderdeel van zijn. Want nieuws is er altijd. Weten is 'n prima manier van overleven. Niet de kennis maar het weten. Ik denk dat het verschil tussen kennis en weten veel groter is dan tussen dood en leven. Je kan beter weten dat er iets is zonder daar kennis van te hebben dan kennis hebben van iets wat je wist maar niet meer nodig hebt. Het meeste wat ik aan kennis heb opgedaan is naar de bodem gezonken. Kennis is het rioolslib in de aders van het leven. Kennis is de ballast die je meeneemt om naar grote hoogte te stijgen. . . . is misschien wel het meest belangrijke onderdeel van het menselijke denkproces. Bij alles wat ik denk, doe, ervaar, beleef, onderga, bekijk, volg, beluister, zie, en betreur zit de contradictie naast me en volgt me. De oplossing is geen oplossing maar 'n probleem, het probleem is geen probleem maar de oplossing. Feitelijkheden sluiten elkaar uit maar hebben elkaar ook nodig om te bestaan. De dood en het leven, de harmonische wisselwerking van onmogelijkheden. De mens ervaart het onmogelijke vaak als het ultieme en andersom. De politiek, democratie, oorlog en vrede, overal staat de contradictie met z'n neus vooraan en maakt het onmogelijk voor de mens om er iets van te begrijpen. Gelukkig is het nog wel te voelen maar verklaren of bewijzen . . . .! De wetenschap is failliet, lang leve de onwetenschap. Niet de onwetendheid maar het vriendelijk, liefdevol accepteren van dat wat is. . . . lijkt de nieuwe beleidsvorm te worden. Geen visie maar bezuinigen en dan repareren aan de hand van klachten. Onoverkomelijk waarschijnlijk maar daar hoort ook een waardeoordeel bij over de beleidsmakers. Het is de nieuwe tijd die maakt dat we met z'n allen er boven op zitten. Maar de nieuwe tijd maakt ook slachtoffers. Politici zijn bevoorrecht omdat ze kunnen wisselen van slachtoffer naar dader en terug. En niemand die de macht heeft om daar wat aan te veranderen. |
Archives
Oktober 2017
Categories |