. . . dan kon ik met mezelf concurreren, ik kon m'n eigen businessmodel verbeteren en de incentive's hoger stellen zodat ik nog meer cashflow kan genereren. En dat als zzp'er. Misschien kan ik dan na een paar jaar met behulp van crowdfunding en crowdsourcing de stap maken om een eigen bedrijf op te richten en dat naar de beurs te brengen en zodanig te cashen dat ik nooit meer hoef te werken. En dan word ik zo'n coole hipster die . . . shit, dan ben ik weer terug bij af. Wacht, ik ga het anders doen.
0 Reacties
. . . naar het volgende kastje. Onderzoeken, gesprekken, gesprekken, informatie, geen informatie. Zo langzaam is mij wel duidelijk waar het autisme zit. Het systeem is autistisch. Het systeem sluit zich af van een reële werkelijkheid die bestaat. Het systeem is een savant die werkelijk elke komma weet en kan vinden. Dit systeem registreert en administreert zonder geweten. Het geweten van dit systeem zou de mens moeten zijn maar die laat het afweten. Het gaat dus niet om het geweten van de mens maar de mens als geweten van een monsterlijk systeem dat de zwakkere in de samenleving vermorzelt. Ben ik zwak? Ja, ik ben zwak maar ik probeer wel het geweten te zijn van het systeem waarin ik me zwak voel. . . . staat in dienst van het beschermen van diezelfde sociale omgeving tegen de pijn en het verdriet. Steeds weer opnieuw raken me de treffende verhalen van anderen die vertellen over hoe moeilijk ze het hebben gehad met die sterke gevoelens van depressie, verdriet, nutteloosheid en angst. Vooral veel angst. Vaak het gebruik van medicijnen omdat er een sociale omgeving onbedoeld aanspraak maakt op een beter functioneren. De prijs voor niet gebruiken van chemische middelen is dat ik In al die verhalen om me heen van het genieten en trots vertellen over ervaringen en gebeurtenissen steeds weer opnieuw de angst lees van hoe het zou zijn als het niet zo was. Op de puinhopen van de sociale omgeving staat steeds iemand met 'n witte vlag te wapperen. Geef je over. De ogen van de hulpverlener gaan fonkelen als ik instem met zijn verkeerde diagnose. Gesloopt loop ik naar huis. Gesloopt was ik al. . . . verschillen alleen van elkaar door de tijd. Als men geen tijd heeft dan is goed of fout belangrijk. Maar als men alle tijd van de wereld heeft dan is er geen verschil meer tussen vraag en antwoord. Dit betekent dat haast hebben de wetenschap in de weg staat, dat tijd als economische factor dodelijk is. Natuurlijk wil elk kind weten wat er gebeurt en waarom en hoe en hoezo en nog 'n keer. Maar een kind wacht nooit op 'n antwoord omdat dan de volgende vraag al opfloept. Betekent dit dat een kind geen respect heeft voor de antwoorden? Nee. Een kind weet dat alleen de vraag belangrijk is. Het antwoord weet een kind al. In de geborgenheid en de veiligheid van de liefde zal een kind er van uit gaan dat het weten een onderdeel is van voor elkaar zorgen. Het weten van binnenuit is een gevoel van liefde. Het willen weten van binnenuit is een gevoel van eigen waarde. Het onderwijs dat kinderen vertelt dat ze nog niets weten breekt de eigenwaarde van een kind af ten koste van een economisch belang. Als ik een kind vertel dat het alles al weet maar alleen nog de vragen hoeft te zoeken gaat hij of zij op zoek en vindt meer dan wanneer het te horen krijgt dat hij of zij nog niets weet en heel hard moet leren om misschien iets te weten te komen. Het grote excuus hiervoor is tijd. Tijd is geld. Ik denk dat tijd de strop is waar we ons zelf aan ophangen als we onze kinderen niet de tijd geven om te spelen en de tijd te vergeten om later als volwassenen ook anders met tijd om te kunnen gaan. |
Archives
Oktober 2017
Categories |