. . . en andere reparaties. Ik heb mezelf te lang onder curatele gesteld. Ik heb altijd gedacht dat ik niks kon en heel veel wilde maar nu blijkt dat ik heel veel kan maar niks wil. Dat is ook 'n manier om mezelf monddood te maken. Ik kan wel ongeveer optellen wat mij dat opgeleverd heeft. Iets maal nul is . . . Nul! Al die valkuilen dichtgooien en al die platgetreden paden weer uitdiepen. Spijt heb ik nog nooit van iets gehad en rancune ken ik niet. Ik heb de ellende door de shredder geduwd maar ben steeds vergeten om mezelf er uit te laten. Talloze keren heb ik mezelf in duizend stukjes gereten en steeds weer kwam de eenheid daar uit tevoorschijn. Hoe blind kan je zijn?
0 Reacties
. . . kwam ik mezelf tegen. En dan voor wat meer mensen tegelijk: Op zoek naar God kwamen we elkaar tegen. Zo, dat lijkt me wel duidelijk. Daar zit volgens mij ons probleem van deze geïndividualiseerde maatschappij. Het concept 'God' is verloren gegaan in de massamedia. God is volgens mij niets anders dan het vertrouwen in jezelf om al die dingen te doen buiten jezelf. De innerlijke ruimte en rust kreeg vroeger een naam omdat de beeldvorming van onze middeleeuwse persoonlijkheid er nog niet aan toe was om het abstracte concept 'God' aan de man (en vrouw) te brengen. En wat marketing met een concept kan doen weten we maar al te goed. Oorlog en ellende werd gebruikt om de merknaam een stevige plek te geven in het volksgeweten. Net als Hitler de joden gebruikte als keukentrapje om iets te pakken waar hij niet bij kon zal God net zolang misbruikt worden totdat de mens begrijpt dat jezelf wurgen helaas niet mogelijk is zonder de hulp van buitenaf. Wie helpt mij . . . .? . . . of ben je gewoon nieuwsgierig? Op het moment dat je accepteert dat alles en iedereen vanuit de oorsprong met elkaar verbonden is zul je het leven met andere ogen bekijken. Geen oordeel meer en verwondering maar herkenning en een sterk gevoel van samen. De oorsprong, het verlangen, de gedachte, twijfel en de liefde zijn allemaal onderdeel van het grotere geheel. De stilte om je heen en het voelen van de wind. Ik wil ook terug. Naar het verlangen, naar de liefde voor elkaar en naar de oorsprong maar ik weet dat ik dat kwijtraak als ik het aanraak. Als de zeepbel die je wilt pakken, als het reiken naar de sterren of gewoon niet weten wat. |
Archives
Oktober 2017
Categories |