Koffer
Van die momenten die nooit meer zullen zijn.
Als de koffer van een vreemde, voor je in de
trein.
Van ogen die kort kijken, een blik van mag ik mee.
Maar dan verslagen wijken, terug in eigen zee.
Van dromen die voorbijgaan als vlinders in de nacht, je voelt de vleugels aanslaan,
te donker voor de pracht.
Te veel momenten, waarin ik mij verloor.
En uiteindelijk mezelf weer terugvond,
in een metafoor.
Als de koffer van een vreemde, voor je in de
trein.
Van ogen die kort kijken, een blik van mag ik mee.
Maar dan verslagen wijken, terug in eigen zee.
Van dromen die voorbijgaan als vlinders in de nacht, je voelt de vleugels aanslaan,
te donker voor de pracht.
Te veel momenten, waarin ik mij verloor.
En uiteindelijk mezelf weer terugvond,
in een metafoor.