. . . is als techno-beat nog te horen. Voor de rest is het een abstract beeld geworden. De DJ als voorman en slavendrijver, de man achter de barbeque als productiechef en de moderne arbeider op z'n luie reet in het gras met bier en brood. Moderne feesten en zomerse park-taferelen zijn de nieuwe industrie. Dat is wat er over is van onze industriële revolutie. De bedoeling van een revolutie is om te mislukken. Omwentelingen zijn bedoeld om de mensheid het gevoel te geven dat we vooruitgaan. Net als het wiel van de fiets of de zon in ons dagritme. Revoluties zijn herhalende handelingen die een visueel beeld geven van vooruitgang. Als je als mens je bestaan viert met het meemaken van revoluties dan sta je aan de lopende band van het leven. Als ik tijdens 'n feest de mensen zie dansen op de beat met de armen in de lucht dan denk ik altijd: Dat is nu precies wat galeislaven ook zouden willen doen, stoppen met roeien.
. . . is steeds weer daar waar ik niet ben. Als kind vond ik het vervelend. Wachten op iets wat toch wel voorbij gaat. Geboren worden en sterven is de ultieme vorm van weer en heen. Het grote wachten. En dan zeggen we allemaal natuurlijk: Maak het kleiner! Jong en oud. Nog kleiner? Onwetend en wetend? Nog kleiner? Ziek en gezond? Nog kleiner? Fit en moe? Nog kleiner? Nu en dadelijk? Nu even niet. Of misschien is nu wel klein genoeg. Kleiner dan nu kan niet. Waar ben je? Nu. |
Archives
Oktober 2017
Categories |