. . . zal de ander worst wezen. Helaas lukt mij dat niet. Steeds weer struikel ik over de moderne kwakzalvers. Klinkt hard maar ik begin gewoon onderaan. Wat mij zo stoort aan de manier waarop veel hulpverleners zichzelf 'n dienstbewijzen is het plakken van 'n etiket om het er dan af te kunnen halen. In plaats van onvoorwaardelijk van niemand te houden en te accepteren dat eigenheid ook een integraal onderdeel van iemands bestaan is komt de rol tevoorschijn. Ze vergeten steeds dat het etiket het probleem is en niet de oplossing.
. . . is ook maar 'n herinnering. De vorm is anders maar verder is er niets veranderd. De tijd staat altijd stil. Om het leven zin te geven herhalen we alles.Zelfde plek, zelfde gezicht, zelfde verhaal. Niets wijst er op dat de wonden geheeld zijn. Is een litteken bevroren tijd? Kan een leugen blijven drijven? Is fouten maken menselijk vanwege de tijd die stilstaat? Waarom beweegt verantwoordelijkheid altijd van je af? Het enige antwoord dat telt is dat de tijd door de dood in beweging komt. Help me even op weg. Heb je nog een lijstje gemaakt met onderwerpen? Even de melk in de koelkast zetten anders bederft het. Wat het? Hoelang kan iemand dat volhouden? Gewoon niet, zeg ik, en de tijd staat stil behalve voor de melk die aan het overlijden is. Dood!
|
Archives
Oktober 2017
Categories |