. . . iedereen mag alles van me weten vertel ik nooit iemand wat. Ik heb ook nog nooit een beest gezien bezig om een ander beest uit te kleggen wat voor beest hij of zij is. Misschien gebeurt dat wel maar versta ik het dan niet. Ik denk dat bij het ontbreken van denken hoort om het daar niet over te hebben. Misschien hebben ze het er wel over maar denken dieren er niet bij na. Het precieze privilege dat mensen hebben wat betreft denken ontgaat me maar ergens in de verte voel ik wel wat ik bedoel.
0 Reacties
. . . mensen die dingen laten bewegen. Het zijn dingen die mensen bewegen. Het zijn mensen die mensen bewegen. Een bewogen leven is alleen iets om op terug te kijken. Als het goed is zweet je peentjes en zit je op hete kolen. Als het goed is dan worstel je meer je meer dan dat je bovenkomt. Gelukkig zijn is de echo van een Nano-moment. Hoe leger de ruimte hoe langer de echo. Toch? . . . de kleine dingen die ik probeer te onthouden. Soms weet je dat dingen veranderen, situaties nooit meer zo zullen zijn als ze waren. Ik kijk op vakantie vaak met andere ogen naar iets waarvan ik dan al weet dat ik het nooit meer zal zien. En juist die dingen raak ik het eerst kwijt. Alsof ze weggemoffeld wworden onder de echt belangrijke zaken. Dat betekent eigenlijk dat ik niet zelf mag bepalen wat belangrijk is om te onthouden. Of moet ik gewoon toegeven dat ik bang ben om afscheid te nemen van de echt belangrijke zaken. Ik ben bang van wel. Als kind vandaag, van deze tijd, ben ik m'n ouders eindelijk kwijt. Ze waren steeds in alle staten, ik heb ze wijslijk losgelaten. De een die draaide alsmaar rond terwijl de ander op alles stond. Ik werd er echt niet wijzer van, nu weet ik dat het anders kan. Ik tik me zelf, kijk om me heen, sta vaker stil, ga nergens heen. En niemand die mij nog verwijt: Schiet eens op, er is geen tijd. . . . in plaats van alles of niets. Dat komt natuurlijk uit de koker van onze economische elite die wil dat de mensen in termen van schaarste denken. Ik moet kiezen. Ik mag niet alles hebben, zijn, doen, worden, willen, denken en wensen. Nee!! Ik moet kiezen. Want daar verdienen ze aan. Als er geen keuze was dan was er ook geen ellende. Als alles kan dan heb je aan weinig genoeg! . . . altijd ergens een zon onder. Dan komt er ergens ook weer een zon op. De natuur kent geen wetmatigheden. De mens verzint ze om houvast te hebben. Als iets stuk gaat is het stuk. En als het niet stuk is dan heb je het nergens over. Dat is geen wetmatigheid. dat is pure nonsens. En daar moeten we het mee doen. Vind ik! . . . en geen woorden. Ik voel dat ik alles moet uitleggen. Woorden moet zoeken om duidelijk te maken wat ik zie en hoe ik kijk. Alsof ik me nog steeds moet verantwoorden vanuit de achterkant van mijn ogen. Iets zie wat de ander niet ziet. Kan onveiligheid zo ver naar binnen dringen dat het nooit meer weggaat. Als bij een spoorwegovergang. Ik voel de snelheid van de voorbijrazende trein als woorden die mijn ziel openscheuren. . . . is de afspiegeling van mijn verlangen. Verlangen is de basis voor een handeling. Elke handeling gaat vooraf door een idee en neemt afscheid met een idee. Daar in het midden van dat denken is de handeling de spil waarom alles draait. Ook als ik niets doe handel ik. Handelen schakelt het denken uit. Dat heet beleving. Niets doen is het ultieme handelen. Alles doen is dat ook. . . . de contour van ons weten als 'n schaduw tegen het licht. Het weten lukt niet maar het geweten willen hebben is het streven. Waar al die kennis toe dient? Het leven is als een elastiek. Als je hard naar voren rent is de kracht die je terugtrekt ook groter. Helaas knapt het bij de verkeerde mensen. Als we niet met elkaar voor elkaar zorgen dan weet je ook niet wiens elastiek breekt. Tot zover is het nog wel gelukt om er last van te hebben. Misschien moet ik vaker loslaten zodat het elastiek terugschiet. Misschien moet ik dat ook loslaten. |
Archives
Oktober 2017
Categories |