Het duurde even voordat ik de vergelijking voelde maar toen ik hem eenmaal binnen liet zag ik mezelf er al bij liggen. Precies zo en anders niet. Kleurrijk nutteloos na een moment van verrukking. Identiteit en ambitie in 'n seconde van verlichting in rook opgegaan en achtergelaten op straat. Kleurloze saaie mensen hebben een moment van geluk ervaren aan mijn bestaan, kijken elkaar tevreden aan, draaien zich om en gaan over tot de orde van de nacht. Ik lig daar en pieker me suf. Had ik anders gekund, gewild? Ik was het zelf die meer kleur aan het leven wilde geven, die andere mensen gelukkig wilde zien ten koste van mezelf. Mijn hele jeugd trok aan me voorbij. De knallen die ik om de oren kreeg van mijn vader, de sterretjes die ik zag, dat alles zonder de pijn te voelen. Die mocht niet naar binnen. Was dat wat voor mijn voeten lag mijn eigen pijn? Ik denk het. Straks is het weg, opgeruimd en schoongemaakt. Auw! |
0 Reacties
Laat een antwoord achter. |
Archives
Oktober 2017
Categories |