En dan weer zo'n woord. Als je eenmaal zoekt naar de lichtheid van de beschrijving dan gaat bij de meeste woorden het licht uit. Zintuiglijk. Er zit een soort van dwangmatige tuchtiging in het woord. Je zinnen in bedwang houden. Je zin in een tuigje snoeren.
Erger nog. Het lijk van een waarneming met 'n zintuig. Vergaan, geweest. Je ruikt de rotting nog. Er ligt 'n zintuig dood in de hal achter de voordeur. Einde oefening. Einde van het leven. Leven als theorie van de waarneming, beschrijvend en functioneel maar gewoon morsdood.