. . . als een stroomversnelling. Met brute angst probeer ik overeind te blijven in de maalstroom van gedachten. Alles wat er moet zijn is er. Het gevecht met je eigen binnenwereld. Het gevecht met de buitenwereld vanwege het gevecht met je binnenwereld. En de spiraal is geboren. Overgeven, met de stroom mee laten drijven, aanspoelen, uitstappen, opdrogen en ademhalen. En dan weer van voren af aan omdat het achteraf altijd leuker is dan in het midden. Daar ben je mens voor.