Het doet pijn aan mijn ogen. Stokbrood. Ik voel me schuldig dat ik zo lang geloofd heb in het sprookje. Ik had wel de truc met de melk door. Van overheidswegen en de productie van het agrarisch goud maar van de tarwe had ik nooit verwacht. Ik ben geen graseter en mijn darmen ook niet. Na jaren van zoeken naar het vermoeiende van mijn vermoeidheid kwam ik, na een zijsprong glutenvrij, op het punt waarbij ik alle tarwe ging verbannen. Geen brood en dan natuurlijk de hele rits pre-fab artikelen. Eigenlijk alles dus. Op dit na. Ik heb me nog nooit zo goed gevoeld. Ik weet niet eens meer wat ik allemaal niet meer heb. O ja, een ding heb ik niet meer. Honger! |
0 Reacties
Laat een antwoord achter. |
Archives
Oktober 2017
Categories |