. . . is een economisch residu geworden. Welvaart is het afval wat wij achterlaten als we ons tegoed gedaan hebben aan onze economie. Niet te verwarren met tevreden, voldaan of verzadigd zijn maar het gevoel dat wat achter blijft eigenlijk de essentie is van ons zijn. Net als archeologen aan de hand van afval kunnen beschrijven hoe mensen vroeger leefden en dachten kunnen wij, naar ons zelf kijkend, aflezen waar we mee bezig zijn aan de hand van ons afval. Een steeds grotere berg afval bestaat uit digitaal restmateriaal. Van dat wat op straat ligt is nog maar een fractie te verwijderen. De rest . . . is de welvaart waar we blind in geloven. Welvaart is niet het ontbreken van oorlog maar de intentie om je eigen rotzooi op te ruimen zodat de ander er niet over struikelt. Jezelf aan het kruis nagelen en er dan een selfie van maken is geen welvaart.