. . . verschillen alleen van elkaar door de tijd. Als men geen tijd heeft dan is goed of fout belangrijk. Maar als men alle tijd van de wereld heeft dan is er geen verschil meer tussen vraag en antwoord. Dit betekent dat haast hebben de wetenschap in de weg staat, dat tijd als economische factor dodelijk is. Natuurlijk wil elk kind weten wat er gebeurt en waarom en hoe en hoezo en nog 'n keer. Maar een kind wacht nooit op 'n antwoord omdat dan de volgende vraag al opfloept. Betekent dit dat een kind geen respect heeft voor de antwoorden? Nee. Een kind weet dat alleen de vraag belangrijk is. Het antwoord weet een kind al. In de geborgenheid en de veiligheid van de liefde zal een kind er van uit gaan dat het weten een onderdeel is van voor elkaar zorgen. Het weten van binnenuit is een gevoel van liefde. Het willen weten van binnenuit is een gevoel van eigen waarde. Het onderwijs dat kinderen vertelt dat ze nog niets weten breekt de eigenwaarde van een kind af ten koste van een economisch belang. Als ik een kind vertel dat het alles al weet maar alleen nog de vragen hoeft te zoeken gaat hij of zij op zoek en vindt meer dan wanneer het te horen krijgt dat hij of zij nog niets weet en heel hard moet leren om misschien iets te weten te komen. Het grote excuus hiervoor is tijd. Tijd is geld. Ik denk dat tijd de strop is waar we ons zelf aan ophangen als we onze kinderen niet de tijd geven om te spelen en de tijd te vergeten om later als volwassenen ook anders met tijd om te kunnen gaan.