Werken aan je netwerk is een hele klus. Je moet soms tegen je eigen gevoel in een stap zetten. Kennismaken, kwetsbaar durven zijn, je bedoelingen op tafel leggen, nee durven zeggen en vooral ja durven zeggen. Het avontuur aan gaan en dan durven genieten van potentieel succes. Dat is succes wat niet direct te vertalen is in gevoel maar op de wat langere termijn dat waarschijnlijk wel gaat zijn. Daar heb je visie voor nodig. Visie is dat onzichtbare persoonlijke frame waarop je oneindig veel kilometers kunt fietsen voordat je door hebt dat de wielen ontbreken. Fantasie en inlevingsvermogen in jezelf zijn dan onontbeerlijk. Fantasie om de onzichtbare wereld vorm te geven en inlevingsvermogen in jezelf om daar dapper in te kunnen rondfietsen. Heel vaak heeft een visie wel het eerste maar niet het tweede aspect. Fantasie hebben we allemaal wel. Sommigen onder ons hebben zelfs de gortdroge fantasie van een houten paneeldeur. Weer anderen zijn zelfs in hun fantasie visionair. Wat telt is uiteindelijk dan het inlevingsvermogen in jezelf. Waar alle trainingen en ontwikkelingstrajecten stuk lopen wint de deelnemer die empathie met zichzelf ontdekt. Het is meer dan houden van jezelf. Het is compassie hebben met jezelf, bewondering hebben voor jezelf, begaan zijn met jezelf en anticiperen op jezelf. Jezelf tot keizer kronen van je eigen keizerrijk. Je eigen verboden stad binnen gaan al was het alleen maar om er weer uit te mogen ontsnappen. Het is octrooi aanvragen op jezelf. Jezelf vergeven en jezelf vermanen doch streng toespreken. |
0 Reacties
Laat een antwoord achter. |
Archives
Oktober 2017
Categories |