Inzichten komen altijd op de meest ongelegen momenten. Bij mij. Waarschijnlijk ben ik dan, als iemand die vaak en veel kan piekeren, als eerste mijn nachtrust kwijt. Ik lig en dan komt het tot rust en dan komt het tot overzicht en dan leg ik verbanden en dan komt het inzicht en tegen die tijd lig ik al niet meer in bed. Who cares? Ik niet. Ik heb het al een tijd geleden opgegeven om me daar druk om te maken. Ik doe gewoon wat ik moet doen. Ademhalen, nadenken, en wachten. Wachten tot de betekenis van wat er is duidelijk is. Te vroeg in actie komen laat mij niet leren. Met hersenschimmen is genezen een veel beter te gebruiken eigenschap dan voorkomen. Voorkomen daar groeit alleen maar de angst. Laat het maar gebeuren maar blijf ademhalen. Het moment voordat ik een geniaal inzicht had kwamen er toevallig (?) twee woest schreeuwende zwervers door de nachtelijke straat gelopen. Aan de agressieve en intimiderende manier van praten kon ik meteen horen dat het twee boezemvrienden waren die probeerden hun dispuut over een virtueel nog te besteden bedrag aan iedereen kenbaar te maken. Ik dacht nog te horen dat de een iets riep in de trant van "deze autoradio kan toch". De ander was zo boos en bezig het nog te beschamen vertrouwen uitgebreid te beschrijven dat de interruptie door de ander zwaarder werd aangerekend dan het feit dat hij door middel van een criminele handeling zijn probleem had kunnen oplossen. Deze twee mij onbekende personen waren niet al te slim bezig, zo in het holst van de nacht. Maar ja, als ze mij hadden kunnen horen denken hadden ze waarschijnlijk hetzelfde van mij gedacht. Mijn moeder zou gewoon gezegd hebben: "Ga slapen, kind"!! |
0 Reacties
Laat een antwoord achter. |
Archives
Oktober 2017
Categories |