. . . zeg maar gewoon de onmacht. Macht tegen mezelf gericht is onzin. Waarom zou ik mezelf knechten, proberen in te passen in een onnatuurlijke structuur. Hoeveel kracht gaat er verloren door die macht te gebruiken naar mezelf toe. Maar als ik goed kijk naar wat ik werkelijk zelf wil en waarom ik iets op een bepaalde manier doe dan komt er opeens een andere dimensie naar boven. In eerste instantie vervreemd ik van mezelf en ben ik de weg kwijt. Dan loop ik door de natuur en zie welke krachten er in het spel zijn. Mijn eerste reactie is om de kracht in macht te vertalen. Mijn tweede reactie is het zien van een bewonderendwaardige schoonheid. De natuur laat me elk moment zien welk compromis ik sluit om . . . . . . . . ! Ik ben nu even vergeten wat ik wilde vergeten.