Ik ervaar het zijn in de moderne tijd als een oordeel. Niets meer te klagen, geen tekortkoming, alleen maar overvloed. Het gebeurt met mij. Niet ik maar 'het' heeft 'het' voor 'het' zeggen. Geen Big Brother of Little Sister. Gewoon een gevoel van onmacht en onvermogen vanuit het niets. Ik ben overbodig als mens. Ik ben dus ik klaag. Meer niet. Waarover? Geen idee. Dat wat ik tegenkom op mijn pad naar de uitgang moet het ontgelden. Dat is mijn oordeel en daar moet U 'het' mee doen.