. . . waarom ik met kerst altijd het gevoel heb dat er meer is dan ik bewust meemaak. Misschien dat mijn antennes met kerst wat fijner afgesteld zijn dan de rest van het jaar. Als kind was de tijd na Sinterklaas 'n soort van zwart gat. De dreiging was verdwenen om voor stout uitgemaakt te worden, terwijl ik dat wel degelijk was. Ik denk dat ik het nu wel fijn had gevonden om in Spanje te wonen. Maar als kind vond ik mijn berusting in het feit dat ik dan maar verder moest met de situatie en het kerstfeest was een troost. Veel zoetigheid en het vooruitzicht op vuurwerk maakte van kerst een heerlijke tijd. Het slaan ging gewoon door en de vernederingen zijn nooit achterwege gebleven. Toch was kerst voor mij een heerlijke tijd. Ergens gloorde er hoop in bange dagen. En bang moet ik geweest zijn. Anders had ik me wel meer herinnerd. Nu blijft alleen het gelukzalige gevoel dat de hemel open ging en de engelen zich over mij ontfermden. Of zoiets dergelijks. Toch . . . ?