. . . van mijn bestaan is geen rechte lijn. Het lijkt op latere leeftijd wel recht maar mijn gevoel weet hoeveel rondjes, kromme stukken, haakse hoeken en U-bochten ik heb gevolgd. Alleen omdat de tijd lineair gebruikt wordt lijkt mijn levenslijn recht. Wat als het leven een hoepel is die je om je heen probeert hoog te houden. Wat als het leven een schijnsel van licht is dat uitstraalt en nooit meer terugkomt. Wat als het leven een bus is die steeds dezelfde route rijdt. Wat als het leven een bol wol is waar geen begin en geen eind aan zit.