Z'n naam was Peter. Peter Stuyvesant. Mijn grote held voor wat betreft de wereld buiten mijn eigen gezichtsveld. Reclameman in hart en longen. Hij kon als geen ander het gevaar van roken neutraliseren door de rook onderdeel te maken van de magie. Deze man ging niet dood. Nooit. Reclame en marketing waren de longen van de economie. Door deze longen haalde Nederland adem en kreeg nieuw verse zuurstof in de bloedbaan van onze welvaartsmaatschappij. Een les van deze kanjer en je begon spontaan te roken. Doodgaan was voor watjes. Camel, Caballero, Pall Mall en zeker Marlboro. Marketinggiganten uit de jaren tachtig. Geen betutteling door de softe overheid of groene zeveraars. Gewoon de fik erin, aanpakken en verkopen die handel. Achteroverleunen en laten rollen. Ik denk met weemoed terug aan al mijn excentrieke gedachtekronkels tijdens die les. Ik leef nog. Of Jules nog leeft? |
0 Reacties
Laat een antwoord achter. |
Archives
Oktober 2017
Categories |