Geen enkel geluid blijft onopgemerkt. Druppels van ijzer waarschuwen me dat het buiten regent. Het geluid brengt me terug naar de tijd waarin alles nog mono was maar gevoelens stereo. Ik wilde naar buiten, weg uit de verstikkende opvoeding en ik wilde binnen blijven. Dicht bij mijn moeder, dicht bij de huiselijke warmte van het zorgen voor en het liefdevol koesteren. Weggooien was geen optie, aanschaffen onmogelijk. En wat blijft er dan over. Liefde. Weggooien geen optie, aanschaffen onmogelijk. |
2 Reacties
|
Archives
Oktober 2017
Categories |